Heykel nedir?

Güzel sanatların bir kolu olan «heykelcilik» alanında yapılan eserlerdir. Heykelciler mermer, tahta, demir, alçı gibi maddelerden ya tabiattaki bir cismin benzerini yapar, ya da yine bu maddeler yardımıyla bir fikri canlandırırlar.

Heykellerin en büyük özelliklerinden biri üç boyutlu olmalarıdır. Bu bakımdan kabartmalar gerçek heykel sayılmaz. Heykelcilik, insanların uğraştığı en eski sanat kollarından biridir. Önceleri heykeller yalnız dini esaslara bağlı olarak yapılırdı. Bunlar tanrı heykelleriydi. Bulunan ilk heykellerin M.Ö. 40.000 ve 30.000 yıllarına ait olduğu tahmin edilmektedir.

Şişmanca kadınları temsil eden bu kaba saba heykellerin bereket tanrıları olduğu tahmin edilmektedir. Eski Mısırlılar zamanında heykelcilik çok ileri gitmişti. Mısırlılar çok çeşitli tanrılarını başarılı heykellerle canlandırırdı. Bu tanrıların çoğu insan vücutlu, hayvan başlı olurdu. Sümerler ve Hititler de heykelciliğe büyük önem verirlerdi. Heykelcilik eski Yunan medeniyeti devrinde altın devrine ulaştı denilebilir. Yunan heykelciliği:

1. Arkaik Devir (M.Ö. 5. yüzyıla kadar), 
2. Klasik Devir (M.Ö. 5. yüzyıldan 4. yüzyıla kadar) 
3. Helenistik Devir (M.Ö. 4. yüzyıldan 1. yüzyıla kadar), olmak üzere üçe ayrılır,

Bugün bütün dünya müzelerini süsleyen heykellerin çoğu Klasik Devirde yapılmıştır. Bu heykellerin arasında Lizippos, Phidias gibi sanatkarların eserlerini, Paris'teki Milo Venüsü'nü sayabiliriz. Etrüskler ve onlardan sonra İtalya'da medeniyet kuran Romalılar da heykelciliğe önem vermişlerdir. Romalılar'ın heykellerinin büyük bir kısmı ekonomik ve askeri konularda olurdu. Heykelcilik Rönesansla beraber Batı'da büyük bir önem kazandı. Michelangelo ölümsüz eserler verdi. Çağdaş heykelcilik büyük Fransız sanatkarı Rodin'le başlar. Heykele mana ve ruh kazandıran Rodin'dir. Bugün Alberto Giacometti, Henry Moore ünlü heykelcilerdir.

Özgürlük Anıtı veya Özgürlük Heykeli (İngilizce: Statue of Liberty), ABD'nin New York şehrindeki Liberty (Özgürlük) adası üzerinde, inşa edildiği 1886 yılından bu yana Amerika'nın simgesi olan anıtsal heykeli ve gözlem kulesidir. Dünyanın en tanınan abidelerinden biridir.

Bakırdan yapılan Özgürlük Heykeli, Fransa tarafından kuruluşunun 100. yılı nedeniyle ABD'ye hediye edilmiştir. 1884-1886 yılları arasında inşa edilmiştir. ABD'nin New York şehrindeki Özgürlük Adası'nda yer alır.^[1]

Heykel, sağ elinde bir meşale, sol elinde ise bir hitabe tutar. Tabletin üstünde 4 Temmuz1776 tarihi (Bağımsızlık Bildirgesi'nin tarihi) yazılıdır. Heykelin başındaki taç'ın 7 sivri ucu 7 kıtayı veya 7 denizi simgeler. Heykelin yüksekliği 46 metre, kaidesi ile beraber 93 metredir. Ziyaretçiler heykelin içinden meşaleye kadar 168 basamaklı bir merdivenden çıkabilirler. Heykelin meşale tutan sağ elinin yüksekliği 13 metredir. Meşalenin etrafındaki dehlizde 15 kişi bir arada dolaşabilir. Heykelin başının genişliği 2 metre, yüksekliği ise tacı ile birlikte 5 metredir.

Heykel Yapımında Kullanılan Malzeme ve Araçlar

Üç boyutlu bir biçim verilebilecek her malzeme heykel yapımındakullanılabilir. Bunlar arasında en çok bilinenler; taş, ahşap, metal, kil, fildişi ve alçıdır.Taş özellikle de mermer, tarih boyunca anıtsal heykellerin temel malzemesiolmuştur. Hem yumuşak hem sert ağaçlar heykel yapımında kullanılabilir. Metaller de isedemir, bakır, kurşun, altın ve gümüş ile pirinç ve tunç gibi alaşımlar, birçok çağdaşheykelde ise alüminyum ve paslanmaz çeliktir. Çanak çömlek, kullanılan kilin özelliklerineve pişirilme sıcaklığına göre seramik, sert seramik ya da porselen olarak sınıflandırılır vebu üç tür de heykel yapımında kullanılır. Düşük ateşte pişirilen, özellikle de kırmızı; ya daoksit sarısı kilden yapılan heykellerse; pişmiş toprak (terracotta) olarak adlandırılır.Paleotik Çağ sanatçıları kili pişirmeden de heykel ve kabartmalar yapmışlardır. Uzakdoğuve Akdeniz'deki pek çok uygarlıkta yaygınlıkla kullanılan fildişinin yanı sıra, boynuz vekemik de Paleolitik Çağdan beri küçük boyutlu heykellere malzeme oluşturmuştur. Ayrıcaalçı, özellikle de "Paris alçısı" adıyla bilinen bir tür kalsiyum sülfat, heykelcilikteyaygınlıkla kullanılır.Temel malzemelerin dışında, heykel yapımında çok çeşitli başka malzemelerde kullanılır. Beton, hem sert ve dayanıklı, hem de ucuz olduğundan, açık havaheykellerinde ye duvar bezemelerinde giderek taşın yerini almaktadır. Ayrıca cam yünü,balmumu, papier mache (zamklı kâğıt hamuru) gibi doğal ya da yapay birçok başka maddeya da nesne de heykele malzeme oluşturabilir.Bu malzemeler şekillendirilirken, kullanılan malzemenin türüne göre; çeşitliağırlık ve büyüklükte çekiçler, tahta tokmaklar, elmas ve çelik uçlu kalemler, murç, tarak,pergel, ölçüm aletleri, agrandizör (büyütme aleti), çeşitli elektrikli aletler, iskarpela gibimateryaller kullanılı

Mecidiye Tabyası, Kilitbahir Köyü’nün 300m. güneyinde, Kilitbahir-Behramlı yolu üzerinde bulunmaktadır. Tabyanın hemen kuzeyinde Mecidiye Şehitliği ve anıtı, doğusunda yolun kenarında Seyit Onbaşı’nın heykeli bulunmaktadır.

Bu tabya, II. Abdülhamit döneminde Asaf Paşa tarafından yaptırılmıştır. Tabyada 8 adet bonet, 16 top yeri vardır. Bonetler kesme taşlarla yapılmış ve üzerleri toprakla örtülmüştür. Çanakkale Savaşları’nda 4 adet 9,4 puss’luk (24cm. çapında), 2 adet 11 puss’luk (28cm. çapında toplam 6 adet top kullanılmıştır. Deniz Savaşı’nda tabyanın bombalanması sonucu 16 şehit verilmiştir. Ayrıca Seyit Onbaşı’nın görev yaptığı tabyadır. Bu tabya, 14 Kasım 1980 tarihinde Kültür Bakanlığı tarafından “Korunması Gereken Kültürel Varlık” olarak tescil edilmiştir.

Mecidiye Tabyası ve Seyit Onbaşı Heykeli, Kilitbahir-Behramlı yolunun kenarında, Kilitbahir Köyü’ne yaklaşık 300m. mesafededir. Seyit Onbaşı, Mecidiye Tabyası’nda görevlidir. 18 Mart 1915 tarihindeki Deniz Savaşları’nda bu tabya oldukça hasar görmüştür. Bu bombardımanda, tabya 16 şehit vermiştir